Niedzielna przejażdżka do Cranbourne Botanic Garden

Ostatni weekend był tzw długi, bo mieliśmy to święto konia zwane Melbourne Cup, albo jak kto woli hedonistyczno-pijańsko-hazardowe wylegiwanie na trawie. Jak zwał tak zwał chodzi o wypicie morza szampana, założenie ładnego (albo i nie) kapelusza i postawienie na swojego konia. Nuda straszna ale napędza konsumpcję więc się kręci, koniarze mają swoje pięć minut, a że szejki sponsorują to jest wystawnie. 

 My to olaliśmy bo to takie nie polskie ;-)) (znaczy się picie szampana) i pojechaliśmy na wycieczkę do jeszcze nudniejszego ogrodu botanicznego. Zapakowaliśmy jakieś żarełko na bbq, i w drogę, pogoda ładna, nuda jazdy przede mną. Najpierw stacja benzynowa, zajeżdżamy a tu cena paliwa zdecydowanie poniżej 1.5AUD, co się na tym świecie porobiło, oczywiście było kiedyś poniżej 1AUD ale nie bądźmy wybredni, szejki mają ciężko więc trzeba ich wspomagać ;-)), budowa meczetów w Polsce jest bardziej kosztowna niż w Arabii bo kurde zima jest ;-). 

Wyjeżdżamy a tu jak nie śmignie nam przed nosem czerwone Mitsubishi Evo, mało mi zderzaka nie urwało ! Myślę, no coś się dzieje poznam teraz tych niedzielnych kierowców, musiało stanąć przed wyjechaniem na ulicę więc się zbliżyłem a tam siedzi laska ... 80 lat, denka na oczach i ściska kierownicę jak różaniec. Pewnie mnie nawet nie zauważyła, ahh.

Dalej już tylko gorzej było, najpierw dwa pasy w jedną stroną a tam tylko 60km/h ograniczenie, potem zrobiły się trzy i dali 70, jak się pojawił pas zieleni pomiędzy kierunkami jazdy dali 80. Toż to rozbój w biały dzień, nie można śmigać bo kamery wszędzie. Wjechaliśmy na trasę szybkiego ruchu, cztery pasy w jedną stronę, bariera pomiędzy kierunkami jazdy a tam ... 100km/h. Idioci, w Niemczech to bym poszedł ze 180 a tu .... poszedłem spać po włączeniu tempomatu. Dostosowałem się do tablicy informującej, że krótka drzemka może mi uratować życie ;-). Wszyscy grzecznie jechali tyle ile było przykazane, aż się prosiło aby ktoś wdepnął..   Z drzemki wybudził mnie dźwięczny wrzask dzieci, tato zaraz trzeba zjechać z trasy bo dojeżdżamy !. Przespałem się tylko 15min ehhh, już trzeba było zaparkować przed ogrodem.  Znaleźliśmy miejsce dla inwalidy, to pewna zaleta bycia kaleką, możliwość bliskiego parkowania, ale coraz trudniej bo coraz więcej kalek w AU, te wypadki przy pracy ehh. Wysiadamy a tu podchodzi jakiś nawiedzony strażnik teksasu i mówi, że to dla inwalidy, ja mu na to że są inwalidzi co nadal mogą ustać na dwóch nogach i pokazałem mu plakietkę, wymiękł i poradził wypożyczyć wózek inwalidzki w recepcji abym  mógł odwalić ten spacer po ogrodzie (jakieś 3 km). Pomyślałem niegłupi pomysł, ciekawe ile sobie zażyczą za tą przyjemność.  Docholibałem do wejścia, idziemy do kasy a tam ... szok nic wejście nie kosztuje (znaczy się Ci co płaca podatki to sponsorują hehe) i wózek za darmo też.  No mieli zastrzyk gotówki bo 5 lat temu to wejście kosztowało ze 30 baksów. Ruszyliśmy w ogród a oto co moje piękne oczy widziały (dodam, że rozróżniam tylko rośliny i kwiaty więc opisy będą skromne):

1. Czerwona ziemia symulująca pustynie Australijską, kicz straszny ;-)

 2. Jakieś rośliny, rośliny i kwiaty ;-))

 3. Techno rzeka z zardzewiały stalowym murem. Wiadomo mają za dużo żelaza.

4. Więcej roślin, niektóre nawet ładnie pachniały w tzw. ogrodzie miętowym.

Dzieci najbardziej cieszyły się z super-mola jakiego jakimś cudem odkryły w metalowej konstrukcji ogrodu, jak one to zrobiły to nie wiem, pewnie mają detektory podczernieni w oczach ;-)). Monster miał 10cm rozpiętość skrzydeł i ważył z pół kilo hehe.

Uff miałem chociaż ubaw bo wózkiem sobie pojeździłem, to tak dla wprawy jak już mnie zetnie do końca, praktyki nigdy nie za mało ;-).

Potem ruszyliśmy na podbój bbq, a ponieważ była godzina lunchowa to wiadomo było że nie będzie łatwo. Udało się jednak bo jakieś żółtki skończyły swoje grillowanie i zostawiły szokująco .... czyste stanowisko, pewnie pracują jako sprzątacze i czystość maja dobrze wyuczoną.

Podczas posiłku przyszła  mała burza i zmoczyła wszystko doszczętnie (uroki Melbourne), na szczęście mieliśmy miejsce pod daszkiem. Inni co przyszli po nas mieli pecha, że wszystko zajęliśmy, jak już ich nieźle zmoczyło uprzejmie się posunęliśmy i daliśmy ich poznać łaskawość białej rasy ;-)) z Europy ........wschodniej ;-).

Powrót do domu był tak samo nudny, nikt się nie rozwalił na drodze nie było na co popatrzeć, nie wracali jeszcze ci pijani kierowcy co pojechali oglądać konie (kobiety) na tor wyścigowy.

Ponieważ był to także dzień śmieci, to zostawiliśmy jak zwykle kosze na ulicy, wracamy a tam koszy nie ma, no ciśnienie mi skoczyło, zarąbali jak nic, trzeba do urzędu dzwonić aby nowy przywieźli. Znowu coś się dzieje, podchodzimy bliżej a tu nasze kosze na właściwym miejscu wstawione elegancko za domem. Eh ten nasz sąsiad nudził czy jak ?, no i to koniec wycieczki.