Tasmania oczami inwalidy

W kwietniu miałem okazję wybrać się na Tasmanię, dzięki temu, że wygrałem taki mały konkurs corocznie realizowany przez tutejszy związek osób chorych na SR, próbowałem 4 razy za piątym się udało i bach popłynęliśmy w nieznane. Piszę popłynęliśmy bo użyliśmy jako środka transportu prom Spirit of Tasmania. Idea tej wycieczki było użycie promu abyśmy zabrali własny samochód i klamoty potrzebne nam a szczególnie mi w inwalidzkim zwiedzaniu tego zakątka świata.


No prom fajny, całkiem spory winda z 9 pietrami w środku, dwa kina, bary itd. Wszytko fajnie ale niestety był sztorm wcześniej i cieśnina była rozkołysana, więc wymioty były duże zwłaszcza u mnie, bo jakoś mi chyba błędnik nie działał za dobrze. Także tej podróży nie wspominam za dobrze, ale potem już było tylko lepiej.

Wynajęty domek z Airbnb okazał się bardzo czysty i przestronny, położony tuż przy plaży, tylko trzeba było przekroczyć taka ruchliwa drogę ;-). Ruchliwe na Tasmanii ma inny wymiar, przerwy pomiędzy jadącymi samochodami są dosyć duże. Wieczorami był ładny widok na nieczynny wulkan (to takie płaskie jak talerz wybrzuszenie na horyzoncie), był jeszcze jeden taki sam trochę dalej. 


Generalnie wycieczkę podzieliłem na dwa, pobyt w Burnie czyli urokliwym miasteczku na północy Tasmanii. Zresztą tam chyba wszędzie jest urokliwie. Miasteczko niewielkie ale ma fabrykę Cadbury czekolady, mleczarnie, wytwornie whisky i port wiec tętni życiem. Niestety dzięki temu z okolicy zniknęły najmniejsze pingwiny (ale na blogu je opisywałem jakieś 8 lat temu bo widzieliśmy je w innym miejscu, są śliczne), postęp zbiera ofiary.



Z tego punktu jeździliśmy na wycieczki dwie główne to Cradle Mountain, to takie ładne górki coś koło 1500 m, prawie jak morskie oko ;-0.




Turystów pełno i znak czasu to zakaz używania dronów do robienia zdjęć widokowych:


No pięknie w tych górach było najfajniejsze jest to że oni tu budują takie drewniane ścieżki po których mamuśki z wózkami i inwalidzi mogą się dostać do miejsc raczej dla nich niedostępnych.



Dzięki temu mogłem zobaczyć na własne oczy, a nie ze zdjęć taki urokliwy wodospadzik.


Potem pojechaliśmy na Tarkine Drive czyli przejażdżka (około 200 km), po dzikiej północno zachodniej części Tasmanii. Po prostu cudeńko, co mam pisać nie wszędzie udało mi się podjechać samochodem lub skuterem ale dotarłem nawet do miejsca zwanego Edge of the World (lubią tu takie dramatyczne nazwy bo turystów łatwiej przyciągnąć).











Były po drodze także mchy i paprocie.






Byłą wycieczka do lokalnego ogrodu zoologicznego gdzie można było zobaczyć diabły tasmańskie, potem jeszcze ich pełno widziałem, ale już nie żywych potrąconych an drogach. Pracownik ogrodu powiedział jednak że populacja ich jest całkiem duża ponad 40 tyś i nie ma się co martwić można co któregoś rozjechać ;-(. Ciekawostka każdy diabeł ma te białe paski dokładnie w tym samym miejscu, uscisk szczeki to ... 20 razy silniej niż dorosłego mężczyzny. Jedzą padlinę w całości razem z kośćmi. Rodzą do 25 młodych ale przeżywa tylko 4 bo tyle jest sutków w kieszonce którą mają tak jak u kangurów. Co z reszta ... zjadają nic się nie może zmarnować.



Tak samo mój syn podszedł do hamburgera na obiad nic się nie mogło zmarnować ;-).




Nie omieszkałem nie zajrzeć także do wytwórni whisky bo trzeba było spłukać kurz z drogi jaki w gardle osiadł. Szarlotka na ciepło z lodami whisky była po prostu obłędna.




Potem jeszcze mała jazda 400 km i wizyta w Hobart, miasta jak ja je nazywam małe Sydney, położone urokliwie w pięknej zatoce i jeszcze tu góry jakby z tyłu miasta, szkoda że nie doceniali tego ci co byli tu zesłani jako więźniowie, no ale coś tam zbudowali, wybili wszystkich aborygenów , kolonizacja i postęp niesie ofiary. Ja tą historią się za bardzo nie fascynuję to nie pojechaliśmy do muzeów itd, za to znowu więcej natury i trochę cywilizacji.






Zaliczyliśmy obowiązkową wg mnie wyprawę w postaci Tahune Airwalk. Z okazji tego że mają tu generalnie za dużo żelaza to zbudowali takie mosty na wysokości drzew (30-40 m) nad piękna okolica z rzeką. Mają fantazję, ale dojazd tam był już ciekawy, a same widoki i  możliwość skorzystania z jazdy skuterem na wysokości 40 m nie mogłem sobie odmówić.


 Interesujące miejsce do parkowania dla osoby niepełnosprawnej, jak natura to dla wszystkich.


I na taki pomost się wjeżdża i ma się cała piękność jak na dłoni. Uwielbiam takie widoki.

W Hobart znaleźliśmy także polski akcent. Polaków na Tassie jest całkiem dużo bo po II wojnie ich tu przywiało, gdzie nas zresztą nie ma. To fragment statku użyty jako atrakcja i kawałek domu. Kolega Kościuszko jest na antypodach bardzo popularną postacią, tu góra tam statek, szkoda, że Strzelecki nie kupił od razu kawałka ziemi, no ale on był odkrywcą nie zdobywcą ;-).  A szkoda bo może byśmy mogli tu mówić po polsku ;-)).  



 











Ot i po wakacjach, fanie było, jeszcze odwiedziliśmy wiele miejsc ale nie da się wszystkiego opisać, zdjęć tez mamy na długie zimowe wieczory. Generalnie Tasmania jest przyjazna inwalidom więc ich zapraszam do odwiedzenia ;-), jest to piękny kawałek ziemi, ma ocean, rzeki, zatoki, góry i płaskowyże, prawie jak Polska ;-).





Na koniec trochę humoru.





Komentarze

  1. Niezła wycieczka :) Przypomniała mi się Tasmania sprzed 4 lat. Choć niestety w moim wypadku to była bardzo krótka wizyta i ograniczyła się do Hobart i okolic (wejście pieszo na Mount Wellington - tam można też wjechać autem na sam szczyt). Fajne są te drzewiaste paprocie, pamiętam, że też je widziałem przy podejściu na górę. A te ścieżki drewniane to rzeczywiście dobre udogodnienie - niedawno na podobnych chodziłem w Górach Błękitnych niedaleko Sydney.

    Strzelecki to załatwił miejscowych tym Kościuszką - niech sobie język łamią ;) Zresztą jego nazwiskiem też parę miejsc w Australii nazwano - nie wiem jak po angielsku się wymawia Strzelecki... Na YouTubie brzmi to jak "strezleki"

    OdpowiedzUsuń
  2. Do Tasmanii jeszcze nie dotarłam. Planuje taką baaardzo długa podróż więc może zamiast Australii o Tasmanię zahaczę. Zachęciłeś mnie :) Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Bądź człowiekiem i pisz co ci na sercu leży. Nie klnij, dyskryminuj i po prostu nie bądź człowiekiem.

Popularne posty