Wielkanoc i czekolada

Dzisiaj o Wielkanocy będzie, w wersji do góry nogami. Na wstępie wszystkiego dobrego choć już trochę spóźnione, ale zawsze. Wielkanoc zaczyna się tutaj w Wielki Piątek jaki jest dniem wolnym od pracy i poświęcony wielkiej zbiórce pieniędzy zwanej Good Friday Appeal na cel szpitala dziecięcego The Royal Children’s Hospital, to takie trochę podobne do Wielkiej Orkiestry Owsiaka. Cel szczytny i zawsze warto coś od siebie dorzucić. To dla tych mniej wierzących niepraktykujących. Dla tych praktykujących jest wiele opcji kościelnych do wyboru, więc na pewno każdy coś dla siebie mógł znaleźć. 

Nie ma tu tradycji święcenia pokarmów w Wielką Sobotę, ale niby dlaczego miała by być, tylko parę nacji to praktykuje, a że padło na nas to kontynuujemy tę tradycję i w sobotę także chodzimy poświęcić pisanki jakie sami robimy i inne smakołyki włącznie z biała kiełbasa (przepraszam wegetarian), jaka można tu przed świętami w polskich i rosyjskich sklepach kupić. Kościół był pełny (nigdy na mszach tylu ludzi nie widziałem, no ale to co innego ;-)).

Połączenie tradycji z nowoczesnością ;-)). Rzeżucha i czekolada mniam.

 

A teraz trochę osobistego wywodu na temat komercjalizacji ;-)). Były sobie dwie korporacje, jedna od napojów (ten słodki napój w kolorze benzyny z bąbelkami) i jej sprytni marketingowcy wymyślili Mikołaja, i tak to już poszło w świat, aż tak że ludzie nawet zapomnieli o Jezusie i adoptowali Mikołaja bo wygodniej, a takie narodziny to jakieś takie ambarasujące, to tłumaczenie dzieciom tego wszystkiego ;-)). 

Druga korporacja długo zwlekała, ale w końcu wymyślili i zrobili czekoladowe jajko i królika na Wielkanoc no i bach poszło w świat. Znowu ludziska podchwycili bo łatwiej i smaczniej, niż tłumaczenie tego ukrzyżowania i potem zmartwychwstania to takie ambarasujące, a po tym poście to jeść się chce i ta czekolada jak znalazł ;-)). Koniec wywodu o komercjalizacji.

Ponieważ w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku nastąpił w Australii rozdział kościoła od państwa i to dosyć zdecydowany mamy tu brak wpływu kościoła na państwo i brak mieszania polityki z religią, każdy może i nawet jest zachęcany do oddawania się praktykom wiary, ale to we własnym sosie bez pokazywania tego publicznie co ludzie szybko podchwycili i generalnie zrezygnowali z praktykowania wiary. I tak w Wielką Sobotę mamy wielkie szaleństwo zakupowe, choć nie tak wielkie jak w drugi dzień świąt Bożego Narodzenia ;-).  Można na to narzekać, można się przyłączyć do jednej albo drugiej opcji wolność wyboru jest to to przytłacza, nieraz. Większość wybrała opcje zakupową, no cóż ich wola. Ja osobiście lubię chodzić na tzw. ozjowe msze (czyli do tutejszego kościoła katolickiego), msze są treściwe, kazania do rzeczy, nie ma polityki, padnie jakiś żart i są nie za długie. Wpadamy czasem do polskich kościołów oczywiście aby posłuchać co tam panie w polityce ;-). No bez przesady, przypomina się jednak czasami jak to właśnie kościół był nośnikiem wolności w Polsce i jak teraz jest nadal tylko siły ciemności nabrały mocy no i jest jak jest, ale to nie ten temat.

Tak więc tradycyjnie zakupione jajka na farmie (smakują super i mają wersję białą specjalnie dla tych co kolorują), babki, makowce, szynki i pieczywo pachnące załadowaliśmy do koszyczka i poświęciliśmy. Biały barszcz z biała kiełbasą zjedliśmy.  Jakby brzuch rozbolał to mamy do popicia herbatkę miętową lub dziurawiec prosto z polski w naszym warzywniaku osiedlowym dostępną:

Brawo dla firmy Malwa dotarła nawet tutaj, tak trzymać.

Ażeby dodać smaku żona wykazała się i wyprodukowała całkiem sporo ogórków małosolnych, które będą nam uprzyjemniały długie zimowe kolacje, ogóreczki zakupiliśmy na lokalnej farmie ogórków na kiszenie ;-)). Przyprawę do kiszenia w polskim sklepie i proszę bardzo:

Mistrzyni kiszenia ogórków w akcji, o banany za bardzo dojrzały,ale chlebek bananowy będzie pyszny.

Można kupić gotowe ale własnej roboty najlepsze. W naszej okolicy mamy sklepy włoskie, greckie i arabskie, zasadniczo można kupić wszystko co z żarcia się zamarzy, nawet świeżą ręcznie robioną chałwę z orzechami laskowymi (mmmhhh palce lizać). Z dzieciństwa pamiętam zawsze że to cudowny zapach pieczonych potraw i gwar przygotowań, szaleństwo zdobycia produktów na czas, gorączkowe odwiedzanie i prezentacje suto zastawionych stołów, chyba prawie nam się to udaje powtórzyć i nasze dzieci też to będą mam nadzieję pamiętały.

A dodatkowo odbyliśmy tradycyjny tutejszy zwyczaj zwany egg hunting czyli polowanie na czekoladowe jajka (nie strzela się do nich na szczęście) tylko chowa w ogródku lub parku i dzieci szukają. To u znajomych Ozzich, było bardzo fajnie. Generalnie wykonaliśmy taką jakby symbiozę zwyczajów i nam to pasuje. Wybór Melbourne okazał się bardzo trafny do emigracji a zamieszkanie po jego południowej stronie (ogólnie polecany) dał dostęp do tradycji i produktów z Polski i emigrant sobie radzi.

Brakuje jednak tzw. spotkań z rodziną, oczywiście nowoczesna technologia umożliwia zjedzenie nawet wspólnego śniadania/kolacji, no ale to nie to samo. Jednak to trzeba sobie uzmysłowić przed wyjazdem tak daleko i odhaczyć jako coś co się traci. 

Podsumowując tradycję Wielkanocną odbyliśmy, łącze na Skypie rozgrzaliśmy do czerwoności zamiast gorących uścisków, a zaraz zaraz zapomnieliśmy o Śmigusie Dyngusie, ale zimno się zrobiło (rano jakieś nędzne 13C) to sobie darujemy coby się nie poprzeziębiać ;-)).