Koniec jednego, początek drugiego

Wyjaśniła się sprawa moich kłopotów z chodzeniem, po wielomiesięcznych badaniach i wyeliminowaniu wszystkich możliwości została tylko jedno... multiple sclerosis (stwardnienie rozsiane).  

Co tu dużo gadać, nie była to budująca wiadomość jaką otrzymałem przed Wielkanocą, królik nie był dla mnie za łaskawy, a może spojrzeć na to z innej strony, dobrze, że nie rak ;-).

Przynajmniej mam szanse pożyć jeszcze trochę, tylko jakość tego życia nie będzie taka jaką sobie bym życzył. Myślałem, że  po trudach wizowych się trochę ogarniemy i odpoczniemy. A tu BACH!, znowu kłopoty i problemy i to grubego kalibru.

Ohh well, jak tu mówią, nie ma co roztrząsać, trzeba żyć do przodu, poukładać sobie sprawy i zobaczyć jak się da żyć tu w wymarzonej Australii z tym problemem. Na początek w maju ide do specjalnej kliniki gdzie takimi okazami jak ja się zajmują, leki też są dostępne i refundowane więc jest jakiś sensowny start.

Myślę, że zamienię jedna zakładka w moim blogu i opis zmagań z chorobą, ta o samochodach zniknie. Główny blog będzie jednak o naszym Melbourne i sanie Victoria. Stan zdrowia pewnie zlimituje możliwości odwiedzania dalszych zakątków AU ale nigdy nic nie wiadomo, jeden gość przejechał z Darwin do Alice Spring na elektrycznym wózku inwalidzki (to ponad 1000km po australijskiej pustyni). Wysoko ustawił poprzeczkę.

Tak więc znowu przystępuje do zmagań z ... samym sobą a nie ze skrupulatnymi urzędnikami biura emigracyjnego, postaram się być dla siebie wymagający ;-)). A co.

Plaże też się skończyły i zrobiło się całkiem zimno, ale nie tak źle śnieg nie pada hehe. Coś się skończyło i coś się zaczyna.

PS. Prowadzę prace "renowacyjne" do mojego bloga, wiec przepraszam za zbyt częste aktualizowanie, które nie skutkuje treścią a jedynie zmianą układu bloga. Postaram się to skończyć jak najszybciej i wrócić do treści.